İlkbahar geldi. Ağaçlar çiçek açtı. İşyerimin penceresinden seyrettiğim o güzel ağaçta yemyeşil oldu, daha bir ay öncesine kadar kupkuruyken. Arada bir gözüme takılıp umudumu tazeliyor, hala birşeyler için geç olmadığının. Her sonbaharda kaybettiği yapraklarını ilkbaharda yeniden bürüneceğini bilmenin huzuru var onda. Bilmenin huzuru, emin olmanın huzuru. Budansa dahi dalları budakları, yeniden bir yerden şiv vereceğinin umudu. O kadar güzel ki... Bakmasını bilene...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder